„Nie ma nic bardziej demokratycznego niż to, co dzieje się dzisiaj w Izbie”: Rep. Garrido

Druga wiceprezes Izby, Lina María Garrido, opowiedziała o powodach, dla których zdecydowała się nie podpisać porządku obrad dotyczącego harmonogramu reformy opieki zdrowotnej. Przedstawiciel odniósł się także do powołania Armando Benedettiego na stanowisko ministra spraw wewnętrznych i jego pracy w Kongresie.

Rzeczywiście, zgodnie z piątą ustawą, obowiązkiem zarządu, w którego skład wchodzą trzej przedstawiciele, jest ustalanie porządku obrad. W tym sensie ani Pierwszy Wiceprezydent, ani ja nie zgodziliśmy się, aby reforma opieki zdrowotnej została zaplanowana na tych zwyczajnych sesjach, dopóki minister Guillermo Jaramillo nie zastosuje się do zarządzeń Trybunału Konstytucyjnego. Myślę, że mamy tu do czynienia z dość złożoną kwestią; W kraju panuje krytyczna sytuacja zdrowotna, chory znajduje się na oddziale intensywnej terapii, a drwiny, jakie minister zdrowia Guillermo Jaramillo próbuje uczynić z wniosku złożonego już przez Sąd, prowadzą nas, jako jeden z powodów, do braku harmonogramu, do braku dyskusji.

Oprócz tego, że minister Jaramillo nie zastosował się do orzeczeń Sądu, podjąłem również kroki prawne w związku z wadami proceduralnymi reformy, a co gorsza, czekamy już trzy miesiące na odpowiedź na prośbę o informacje na temat skutków fiskalnych i wykonalności fiskalnej tej reformy.

Powiadomiliśmy Sekretariat Generalny, że nasz podpis nie został uwzględniony w porządku obrad, w którym znalazła się reforma opieki zdrowotnej. Chodzi o to, aby było to jasne, bo zdarza się niekiedy, że – jak to w procesie legislacyjnym bywa – projekty ustaw są publikowane bez przeprowadzenia należytej analizy i bez naszego podpisu. Dlatego chciałem dać do zrozumienia całemu krajowi, jakie mam wątpliwości co do tej procedury, jakie działania podjąłem i że oczywiście jest to sposób na okazanie solidarności z pacjentami, personelem medycznym i szpitalami w kraju, które czekają, powtórzę, na ministra zdrowia, aby zastosował się do postanowień Sądu.

Podjęte przeze mnie działania prawne, w tym także wobec niektórych kongresmenów, obejmują pierwsze: tutela, która jest obecnie kwestionowana wobec przewodniczącego Izby Reprezentantów, Jaime Raúla Salamanki, za naruszenie należytego procesu w procesie legislacyjnym. Uważamy, że zgodnie z koncepcją wydaną przez jednostkę koordynującą prace legislacyjne Izby, sprawa ta powinna zostać rozpatrzona w formie ustawy, a nie w formie aktu zwykłego. Przetwarzanie ustawy wymaga uprzedniej kontroli konstytucyjnej, która musi zostać przeprowadzona przez Pierwszą Komisję i do jej zatwierdzenia potrzebna jest bezwzględna większość głosów. Ten „mały ruch” miał na celu ominięcie wszystkich tych wymogów, ponieważ chcieli to traktować jak zwykłe prawo.

Opieka prawna jest obecnie kwestionowana. Po drugie, w nadzwyczajnym zwołaniu sesji przez Rząd Narodowy występuje wiele wad, przekroczeń uprawnień i nieważności sesji nadzwyczajnych. Złożyliśmy tam skargę, ponieważ okazało się, że pan minister, czyli minister spraw wewnętrznych, Gustavo García, nie tylko zaplanował, ale także podpisał dekret o cesji, w którym przyjęli rezygnację Chrystusa i pozostawili go na stanowisku, natychmiast zwołując nas na sesje nadzwyczajne, chociaż nie był ministrem.

Doszło do przekroczenia funkcji. Ale dodatkowo zostaliśmy powiadomieni przez WhatsApp, że te nadzwyczajne sesje nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym i tam dostrzegliśmy manipulację, złe zachowanie ze strony Rządu , i to zmusiło nas do żądania uchylenia tego dekretu o nadzwyczajnych sesjach, który, jeśli zostanie zatwierdzony na korzyść, jak mamy nadzieję, siedem zatwierdzonych wówczas artykułów spadnie z dyskusji. Uważam zatem, że w procesie tej reformy jest wiele niedociągnięć, które zmuszają nas i zwracają naszą uwagę, aby przedstawiciele i Izba Reprezentantów, jako organ zarządzający, wykazali się cierpliwością.

Nie jesteśmy pracownikami Petro, nie jesteśmy ministerstwem, nie jesteśmy władzą wykonawczą, jesteśmy autonomiczną i niezależną władzą, którą należy szanować. Dlatego uważam, że nie należy prowadzić dyskusji w pośpiechu. Wręcz przeciwnie, musimy dać sobie wystarczająco dużo czasu, aby zrozumieć skutki fiskalne, aby umożliwić dyskusję i gwarancje dla wszystkich stron, ponieważ ośmieszamy się w oczach kraju. Stajemy się pośmiewiskiem całej Kolumbii, gdy to, co zostaje zatwierdzone przez Kongres na wniosek rządu, zostaje później uznane za niezgodne z konstytucją przez Trybunał Konstytucyjny z powodu wad proceduralnych, braku rozgłosu, informacji i dyskusji. Myślę, że dzisiaj my, przedstawiciele, mamy zobowiązanie i odpowiedzialność wobec kraju, ponieważ to, co wychodzi z Kongresu, skutkuje różnymi decyzjami Sądu Konstytucyjnego i myślę, że powinno to zwrócić naszą uwagę.

Żadnego, zero. Ani Ministerstwo Finansów, z którym wspólnie z Jorge Tovarem złożyliśmy ten projekt ustawy 2 grudnia ubiegłego roku, ani Minister Zdrowia nie poinformowali Kongresu Republiki, ile kosztuje ta reforma ani jakie są źródła jej finansowania. To bardzo poważna sprawa, jeśli mówimy o tym całemu krajowi, podpalamy i wzywamy do marszów, nie mając jasności co do tego, jaka reforma jest przedstawiana Kolumbijczykom i skąd będzie finansowana . Rząd uczynił już sportem narodowym obwinianie wszystkich: Kongresu, Kortezów, samych ministrów, za niezdolność do udzielania jasnych odpowiedzi, egzekwowania i rozwiązywania problemów. Stoimy na skraju wybuchu społecznego z powodu kłamstw Gustavo Petro.

Właśnie dlatego, że rząd, który jako pierwszy interweniował dziś w sześciu EPS i który ma kontrolę nad większością pacjentów w kraju, umiera za drzwiami szpitali. Nie korzystają ze specjalistów, nie przyjmują leków, nie umawiają się na wizyty, nie korzystają z zabiegów. Spójrz, co dzieje się ze zdrowiem nauczycieli. Państwo, rząd, nie może przyjść i powiedzieć nam, że ta reforma jest rozwiązaniem, jeśli najpierw nie rozpatrzy jej w obecnej postaci. Po drugie, nie wiedzą nawet, ile to jest warte, ale chcą kontynuować swoje kłamstwa, wmawiając ludziom, że pacjenci umierają, ponieważ Kongres nie uchwalił reformy opieki zdrowotnej. To jest całkowita nieprawda. Jeśli chcą mnie obwiniać za niepowodzenie reformy, to przyjmuję ten osąd, ponieważ naprawdę nie możemy dalej postępować tu źle. Tutaj nie możemy dalej kłamać ludziom.

Rząd sprawuje obecnie kontrolę nad służbą zdrowia. Rząd ma kontrolę nad srebrem. Nie chciał nawet zapłacić, ponieważ sąd nakazał mu dokonanie korekt w UPC i maksymalnych budżetach. Innymi słowy, jest to uosobienie okrucieństwa w osobie ministra Jaramillo, który nie przejmuje się niczym. Wyraził sprzeciw wobec decyzji sędziego, który ośmielił się stwierdzić, że nawet stosując EPS, nie mogą oni nawet uzyskać dostępu do leków na wizytę, a on wypowiedział się przeciwko niemu, ponieważ nie ma on obiektywnego spojrzenia na rzeczywistość. Zatem my wszyscy, którzy czuliśmy się bezbronni, nie mamy obiektywnej perspektywy, aby stwierdzić, że to, co promuje rząd, nie ma przyszłości.

To my widzimy, jak wzrosła liczba działań prawnych, jak wzrasta zapotrzebowanie na leki bez rozwiązania. Możemy powiedzieć, że to, co pokazuje rząd, to całkowita bzdura. To, co pokazuje rząd, nie wzbogaca EPS i my, którzy bronimy negatywnego wyniku głosowania nad tą reformą, jesteśmy sojusznikami EPS. Te pieniądze nie są przeznaczone na zysk na akcję. Mówimy tu o rozwiązaniach, a rząd, mimo że zarządza całym sektorem, tak naprawdę pozwala pacjentom umierać. Rząd krajowy zabija dziś kolumbijskich pacjentów, nie pozwalając im na dostęp do leków i wizyt lekarskich.

Nie ma nic bardziej demokratycznego niż to, co dzieje się dzisiaj w Izbie Reprezentantów. Istnieje rada dyrektorów, która wykonuje funkcje prawne określone w piątej ustawie. Dwaj wiceprezydentowie z trójki zasiadających w tabeli są przeciwni temu, aby reforma była omawiana do czasu reakcji rządu, dopóki rząd nie zastosuje się do prawa. Ale co się tu potwierdziło, to to, że Petro nie lubi przestrzegać prawa, że ​​Petro obwinia wszystkich, że Petro umywa ręce od swoich ministrów, aby uniknąć sytuacji, w której nie może mu powiedzieć, że wszystkie magiczne formuły, które rzekomo miał przygotowane do przewodzenia temu krajowi przez dwadzieścia lat, są całkowitym kłamstwem. Gustavo Petro codziennie okłamuje Kolumbijczyków. Nie jest w stanie zrozumieć, że był niezdolny, że brakowało mu przywództwa, że ​​czekał na to, by zostać międzygalaktycznym przywódcą, podczas gdy jego dom obrócił się w nicość, w absolutny chaos. Niech więc nie próbuje mnie profilować, narażać na publiczne ośmieszenie ani grozić mi z powodu tego, że to nie ja podejmuję decyzję o zaplanowaniu reformy opieki zdrowotnej.

Spotkałem się z groźbami ze strony grup zbrojnych z mojego departamentu, przyjaciół Gustavo Petro, ale nie za pomocą gróźb ani profilowania zmuszą mnie do wzięcia udziału w reformie opieki zdrowotnej ani do jej arbitralnego zaplanowania. Powinien raczej odpowiedzieć krajowi za wstyd , który my, kobiety, czujemy, że taki człowiek jak Armando Benedetti jest dziś ministrem spraw wewnętrznych, a jedynym uzasadnieniem jest to, że jest osobą zdolną do wykonywania brudnych spraw, aby reformy zostały zatwierdzone przez Kongres Republiki. Prezydent i jego groźby na mnie nie działają. Społeczny wybuch, który chce dziś wywołać w kraju, jest wyłączną odpowiedzialnością za chaos, który sam stworzył, którym chciał rządzić, a dziś nie jest w stanie dać ludziom rozwiązań. Aby panował szacunek, ponieważ jeśli w Izbie Reprezentantów jest wiceprezydent, to znaczy, że szanujemy i szanujemy pracę, którą wykonujemy jako niezależna siła. Nie jestem ani twoim pracownikiem, ani ministrem, żebyś tu przychodził i mówił mi, kiedy i jak zapadają decyzje w Kongresie.

Powiedziałem moim kolegom, powiedziałem kongresmenom, abyście byli bardzo ostrożni z Armando Benedettim, który dziś wprawdzie ujarzmił, upokorzył i zastraszył prezydenta Republiki, do tego stopnia, że ​​dał mu pięć stanowisk w tym rządzie, ale pewnego dnia wystąpił i zagroził, że powie, skąd wzięło się piętnaście miliardów pesos, skąd wzięły się głosy, aby Gustavo Petro został prezydentem. Wyobraź sobie, co mógłby zrobić, żeby jak najszybciej przekonać Kongres do przeprowadzenia reform. Wyobraźcie sobie szantaż, sposób w jaki chce negocjować głosy. Powiedziałem moim kolegom, uważajcie, bo będą ich nagrywać, uważajcie, bo zdali sobie sprawę, jak ministerstwa, z tą swoją głupią miną, którą czasami mają, jak pan Taxes, spójrzcie, co zrobił dzisiaj, profilując ich, sporządzając ich listę, potępiając.

Uważam, że jest to chaotyczny, okropny i niemoralny przekaz, jaki rząd próbuje przekazać, mianując człowieka takiego jak Armando Benedetti, który ma prowadzić siedem śledztw w Sądzie, aby przyszedł i uratował reformy za pomocą biurokracji i klientelizmu w Kongresie. Mam nadzieję, że istnieje odpowiedzialność i dziękuję moim kolegom z Izby Reprezentantów, którzy wczoraj dodali nam otuchy, głosując negatywnie nad propozycją historycznego paktu. Ponieważ tutaj domagamy się, po pierwsze, bezpieczeństwa, gwarancji i środków na opiekę zdrowotną w kraju, a po trzecie, aby Izba Reprezentantów cieszyła się godnością i szacunkiem.

Nasze stanowisko z Jorge Tovarem jest jednomyślne. Minister Guillermo Jaramillo, który lubi robić sobie żarty z przedstawicieli władzy, gdy ci zadają mu pytania i podważają jego decyzję, powinien zastosować się do tego, co Trybunał Konstytucyjny stwierdził w swoich dwóch orzeczeniach. W momencie, gdy to zrobi, zobowiązaliśmy się do zaplanowania reformy opieki zdrowotnej, w międzyczasie nie. Jestem absolutnie pewien, że ani sztuczki, ani podstępy, ani to, co zamierza zrobić Armando Benedetti, nie zszargają wiarygodności i godności, jaką ma dziś zarząd, a także my, którzy sprzeciwialiśmy się temu, jak Jorge Tovar i Lina María Garrido. Mam nadzieję, że Izba Reprezentantów rozumie nasze stanowisko, które ma na celu ochronę godności pacjentów w Kolumbii i godności Izby Reprezentantów.

My, z szacunku dla kobiet w tym kraju, z szacunku dla godności, którą reprezentujemy, nie będziemy prowadzić żadnego dialogu z Armando Benedettim. Obraża nas konieczność zaakceptowania, że ​​jest on ministrem spraw wewnętrznych. Wysyłam wiadomość do przewodniczącego Izby Reprezentantów, Jaime Raúla Salamanki. Mam nadzieję, że uszanujecie moje stanowisko i miejsce w zarządzie. Nie będę akceptował pana Armando Benedettiego jako członka zarządu. Niestety, nie mogę zabronić ci wstępu do Izby Reprezentantów, ale mogę ci zabronić wstępu tam, gdzie zasiadają ministrowie.

Maria Alejandra Gonzalez Duarte